Verdediging proefschrift Laurien - Tilburg University

25 Maart was de grote dag van Laurien, zij mocht die dag haar proefschrift verdedigen aan de Tilburg University. Jaren geleden mocht ik al eens een verdediging van een proefschrift fotograferen, maar dat was in Utrecht. Dit keer dus ietsje verder van huis.

In haar proefschrift richt Laurien zich op de vaak over het hoofd geziene groep van naasten van kankerpatiënten. Ze deed onderzoek naar de emotionele en sociale hindernissen waarmee deze naasten te maken krijgen tijdens het laatste levensjaar van hun geliefde met ongeneeslijke kanker. Van te voren kreeg ik wat instructies van de pedel (voor wie niet weet wat dit is: een soort bode voor de universiteit die zorgt dat alles rondom academische plechtigheden goed verloopt). Zij vertelde hoe alles zou gaan verlopen en welke momenten voor mij extra belangrijk waren. Ik mocht nu, in tegenstelling tot een paar jaar geleden in Utrecht, nu gewoon rondlopen en foto's maken tijdens de verdeling zelf.

Klokslag half 2 kwam de pedel samen met de promotiecommissie de zaal in en kon de verdediging beginnen. Laurien werd bijgestaan door twee paranimfen. Van oudsher betekent paranimf 'bruidsjonker/bruidsmeisje', dat komt nog uit de tijd promoveren werd gezien als het afsluiten van een huwelijk met de universiteit. Tegenwoordig hebben paranimfen meer een ceremoniële rol. In het geval van Laurien waren haar paranimfen vriendinnen van haar.

Laurien begon haar verdediging met een lekenpraatje en legde het publiek op een heel begrijpbare manier uit wat haar onderzoek inhield en wat de resultaten waren. Daarna werd zij ongeveer drie kwartier door de commissieleden bevraagd. Toen kwam de pedel weer binnen met haar scepter (een soort grote staf). Zij riep "Hora Est!" (Latijn voor "het is tijd"), en sloot daarmee de zitting. De commissie vertrok toen om de beoordeling te bepalen.

Zo'n 15 minuten later kwam de commissie weer binnen. Laurien ontving haar doctorsgraad en werd lovend toegesproken door de commissieleden. We maakten nog wat groepsfoto's en toen was er ruimte voor felicitaties. Na de verdediging vertrokken we naar een café verderop op de campus waar Laurien nog een receptie hield om met al haar dierbaren te proosten op haar bijzondere prestatie.